Μελιτζάνες

Η μελιτζάνα (Solanum melongena) ανήκει στην οικογένεια των Στρυχνοειδών (Solanaceae) και είναι στενός συγγενής της ντομάτας, της πατάτας και της πιπεριάς. Για τον λόγο αυτό, δεν πρέπει να ακολουθείται στην αμειψισπορά μετά από αυτές τις καλλιέργειες. Συνιστάται αμειψισπορά διάρκειας τουλάχιστον 4 ετών.

Η εξημέρωση της μελιτζάνας φαίνεται να έγινε ανεξάρτητα σε δύο διαφορετικές περιοχές: στη Νότια Ασία και στην Ανατολική Ασία. Από εκεί, οι Άραβες τη μετέφεραν στην Ευρώπη κατά τον Μεσαίωνα.

Αν και στις τροπικές περιοχές η μελιτζάνα μπορεί να καλλιεργηθεί ως πολυετές φυτό, στην Ελλάδα καλλιεργείται ως ετήσιο, καθώς δεν αντέχει τις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα στις περισσότερες περιοχές.

Σε ορισμένες παραδοσιακές ποικιλίες, οι καρποί της μελιτζάνας παρουσιάζουν ελαφρώς πικρή γεύση, λόγω της παρουσίας νικοτινοειδών αλκαλοειδών. Ωστόσο, τα περισσότερα σύγχρονα υβρίδια έχουν εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα αυτών των ουσιών, γι’ αυτό δεν απαιτούν ξεπίκρισμα πριν από την κατανάλωση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η μελιτζάνα περιέχει μικρές ποσότητες νικοτίνης, αλλά για να προσλάβει κάποιος την ποσότητα που περιέχει ένα τσιγάρο, θα έπρεπε να καταναλώσει 8-9 κιλά μελιτζάνας!

Οι καρποί της μελιτζάνας εμφανίζουν μεγάλη ποικιλία σε μέγεθος, σχήμα και χρώμα. Υπάρχουν μακριές ποικιλίες και ωοειδείς (φλάσκες), ενώ τα χρώματα κυμαίνονται από λευκό και κίτρινο έως πράσινο, ανοιχτό μοβ και σκούρο μοβ-μαύρο.

Εμπορικά, οι μελιτζάνες διακρίνονται σε φλάσκες (στρογγυλές, σε σχήμα δακρύου και ενδιάμεσες) και μακριές. Αυτή η διάκριση δεν έχει βοτανική βάση αλλά αντικατοπτρίζει τις προτιμήσεις των καταναλωτών και τις εμπορικές κατηγορίες.

Επιλέξατε τύπο μελιτζάνας:

Κλικ για να δείτε το κείμενο

Οι μακριές μελιτζάνες είναι ιδανικές για φαγητά όπως το μπριάμι ή το ιμάμ μπαϊλντί, καθώς διαθέτουν περισσότερη σάρκα και συνήθως λεπτότερη φλούδα. Αυτό βοηθά τα κομμάτια να διατηρούν το σχήμα τους κατά το μαγείρεμα, χωρίς να λιώνουν μέσα στη σάλτσα.

Μπορούν επίσης να τηγανιστούν με επιτυχία, ενώ δεν ενδείκνυνται για ψήσιμο στη σχάρα, καθώς η φλούδα τους τείνει να σκληραίνει εύκολα.

Κλικ για να δείτε το κείμενο

Οι ενδιάμεσες μελιτζάνες έχουν παρόμοιες χρήσεις με τις φλάσκες, αλλά διαθέτουν ελαφρώς περισσότερη φλούδα. Είναι ιδανικές για μελιτζανοσαλάτα, πουρέ ή ratatouille, καθώς διατηρούν καλά τη δομή τους κατά το μαγείρεμα.

Αποτελούν επίσης εξαιρετική επιλογή για ψήσιμο στη σχάρα ή για μουσακά, αν και συνήθως παράγουν μικρότερες φέτες σε σχέση με τις φλάσκες. Αν η φλούδα σάς φαίνεται σκληρή, μπορείτε εύκολα να τις ξεφλουδίσετε πριν το μαγείρεμα.

Αν και το μπριάμι παραδοσιακά φτιάχνεται με μακριές μελιτζάνες, οι ενδιάμεσες ποικιλίες αποτελούν μια εξαιρετική εναλλακτική λύση όταν οι μακριές δεν είναι διαθέσιμες.

Μελιτζάνα Estelal F1

Μελιτζάνα ενδιάμεση (δάκρυ) με αντοχή στο κρύο και άριστη παραγωγή κατά την εποχή με μικρή φωτοπερίοδο. Κάλυκας χωρίς αγκάθια.
Περισσότερα…

Μελιτζάνα Mirval F1

Πολύ πρώιμη μελιτζάνα μακριά προς ενδιάμεση για θερμοκηπιακή και υπαίθρια καλλιέργεια. Παραγωγική και σε δύσκολες συνθήκες.
Περισσότερα…

Κλικ για να δείτε το κείμενο

Οι οβάλ και στρογγυλές μελιτζάνες, γνωστές και ως φλάσκες, ανήκουν στις ποικιλίες με τους μεγαλύτερους καρπούς. Χάρη στη γεμάτη και τρυφερή σάρκα τους, είναι ιδανικές για συνταγές όπου προτιμάται η σάρκα από τη φλούδα — όπως η μελιτζανοσαλάτα ή ο πουρές μελιτζάνας.

Αποτελούν επίσης εξαιρετική επιλογή για τη σχάρα, καθώς κόβονται σε μεγάλες, ομοιόμορφες φέτες, στις οποίες κυριαρχεί η απαλή, γλυκιά γεύση της σάρκας, χωρίς να επηρεάζεται από τη φλούδα.

Άλλα φαγητά όπου οι φλάσκες μελιτζάνες ταιριάζουν ιδανικά είναι ο μουσακάς και το γαλλικό ratatouille – ένα πιάτο παρόμοιο με το μπριάμι, αλλά μαγειρεμένο στην κατσαρόλα αντί στον φούρνο.

Μελιτζάνα Vernal F1

Πρώιμη μελιτζάνα επιμήκης οβάλ για θερμοκηπιακή και υπαίθρια καλλιέργεια. Επιδεκτικό στην χρήση ορμόνης. Ανθεκτικότητες: TMV, CMV
Περισσότερα…

Μελιτζάνα Tasca F1

Μεγάλη παραγωγική μελιτζάνα με μικρά μεσογονάτια εξαιρετική θερμοκήπιο τον χειμώνα, αλλά και για υπαίθρια καλλιέργεια. Ανθεκτικότητες: TMV, CMV
Περισσότερα…

Κλικ για να δείτε το κείμενο

Οι άσπρες μελιτζάνες ξεχωρίζουν για τη γλυκιά, αρωματική σάρκα τους και τη χαμηλή πικράδα, ακόμα και χωρίς ξεπίκρισμα. Η φλούδα τους, όμως, είναι πιο σκληρή σε σύγκριση με άλλες ποικιλίες, γι’ αυτό συχνά προτιμάται το ξεφλούδισμα πριν το μαγείρεμα, ειδικά όταν ψήνονται ή μαγειρεύονται ολόκληρες.

Χρησιμοποιούνται όπως και οι φλάσκες ή ενδιάμεσες μελιτζάνες, και είναι ιδανικές για μελιτζανοσαλάτα, πουρέ ή ratatouille, χάρη στη σφιχτή σάρκα τους που δεν λιώνει εύκολα στο μαγείρεμα.

Κύλιση στην κορυφή